Wenn zum Fulebacher dr Böögg vrbrönnt

[urluberlu]

Vo wytem‘s trybt än ysige
Wind ä Jomerlut dür d‘Gasse,
um mänge-n Egge-n ume-n und
so zaghaft brüchig, as me zytwys
chönnt mëyne, är göy i ne-n angery Richtig.

Dië aute Dachvorboute
zucke mit ker Schpryße-n und
dr Uhrturm schtöut sech unbetëyligt
zwüsche s‘Hottäü und dr Läbesmittulade,
wo hütt nid lenger off hett.

Doch dië, wo ume Platz schtöh, wüsse
Bschëyd, si schtoße-n iri Füschtlig
nume chly töyfer i Mantusack und
lyre sech s‘Haustuëch no ëynisch
meh um Nase-n und Ohre.

Und wi sy warte, chunnt‘r
nodisnoh dië längy Gass dürab.
Wo isch er äch? Bim Nordmann oder ersch bim
Buëchlade? - Dä truurig Zug mit
syre-n eländ, eländ schöne Z‘Lychbättermusig!

Lengscht ziëht mr e-n agnähmy
Hüëhnerhut dr Äcke-n ab und
z‘hinderscht i de-n Ouge macht sech
öppis brëyt, wo wië-n e Glungge
z‘Nacht ä Schwerzi schpiëglet.

Mit schwäre Schritte trifft dä
Truurmarsch y, biëgt um ne letschte
Pfyler, suëcht dr Wäg zum Böögg, ge-
mässe schrytet me-n e Durchlass ab, wo
d‘Mängy ehrfüchtig offe b‘hautet.

Wo dië schluchzende-n Inschtrumänt dr
Tritt im Krëys um e Richtplatz gfunde
hëy, do zünglet uf em Schyterhuufe-n es Flämmli;
nid lang, de knischteret‘s und flackeret‘s
fasch fröhlech um d‘Füeß vo däm Böögg.

Und ig schtoh dört und luëge,
wië Fätze, wo brönne, id‘Nacht use
flüge-n und d‘Muure-n und d‘Fänschter
föh afo tanze-n im gschpängschtische Schyn
vo däm närrische Schyntod.

I de Schoufänschterschybe, -n-im Bläch vo
dr Musig und ou i de-n Ouge z‘ringsum
gseht me, wi d‘Flamme sech legge-n und d‘Funke
verände-n und plötzlech sëyt nöyme-n es
Ching: „Isch fertig? Chöy mr jetz hëyzuë?"